تصویر تصویب‌نامه شماره 27421/ت 24660 هـ مورخ 12/6/1380 هیأت محترم وزیران که مطابق مفاد آن کلیه وجوه پرداختی اشخاص حقیقی و حقوقی به حساب تعیین شده، برای کمک به انجمن حمایت از زندانیان قابل کسر از درآمد مشمول مالیات عملکرد سال پرداخت مؤدی می‌باشد جهت اطلاع و اقدام لازم به پیوست ارسال می‌گردد.

 سیدعلیرضا سجادی- مدیرکل فنی مالیاتی

شماره: 27421/ ت 24660 هـ تاریخ: 12/06/1380

وزارت دادگستری- وزارت امور اقتصادی و دارایی

هیأت وزیران در جلسه مورخ 7/6/1380 بنا به پیشنهاد شماره 100/15 مورخ 25/2/1380 وزارت دادگستری و به استناد ماده (172) اصلاحی قانون مالیات‌های مستقیم- مصوب 1371- تصویب نمود:

کمک‌های اشخاص حقیقی و حقوقی به انجمن حمایت از زندانیان که به حساب جاری سیبا به شماره 010049330001 بانک ملی شعبه خردمند جنوبی به نام انجمن یاد شده واریز می‌شود از درآمد مشمول مالیات عملکرد سال پرداخت مؤدی، قابل کسر است.

 محمدرضا عارف- معاون اول رییس‌جمهور

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 7709-18/9/1379

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: سال منتهی به 30/9/1996 (متمم) وسال منتهی به 30/9/1997

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها (تهران)

خلاصه واخواهی: شرکت بابت دوره عمل هر یک از سنوات مورد مطالعه مالیات شکوائیه مفصلی به طور جداگانه تسلیم نموده که خلاصه و نتیجه مندرجات آنها به قرار زیر است. 1- این شعبه که خود از نظر حقوقی قسمتی از شرکت اصلی می‌باشد. رأساً هیچ‌گونه فعالیت بازرگانی و کمیسیونری در ایران نداشته و هیچ‌گونه درآمدی نیز از این بابت تحصیل ننموده است.

2- برگ تشخیص صادره به عنوان متمم عملکرد سال مالی منتهی به 30/9/1996 و برگ تشخیص مربوط به عملکرد سال مالی منتهی به 30/9/1997 برخلاف مفاد ماده 237 قانون مالیات‌های مستقیم صادر گردیده و متکی به مأخذ صحیح و دلایل و اطلاعات کافی نموده است و هیچ‌گونه مدرکی دال بر تحصیل درآمد توسط شعبه شرکت در ایران از طرف حوزه مالیاتی ارائه نشده است.

3- هیچ‌گونه دلیل قانونی و مستند توسط حوزه مالیاتی در ارتباط با تشخیص درآمد مشمول مالیات از طریق علی‌الرأس طبق ماده 97 قانون مالیات‌های مستقیم ارائه نگردیده است.

4- برگ تشخیص متمم بر خلاف مقررّات ماده 270 قانون مالیات‌های مستقیم صادر گردیده است.

5- هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی رسیدگی‌های لازم را به موارد اعتراض ودلایل و مستندات قانونی ارائه شده انجام نداده و ضمن نقص در رسیدگی، مفاد ماده 248 قانون مالیات‌های مستقیم را رعایت نفرموده‌اند.

6- هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر به مصوبه شماره 30984/6177-4/30 مورخ 3/7/1379 شورای عالی مالیاتی هیچ‌گونه نفرموده و صریحاً مقررّات موضوعه را تلقی نموده است.

با عنایت به توضیحات و مستندات قانونی که در لوایح درج گردیده، از شورای عالی مالیاتی تقاضا دارد شکایت شعبه ‌این شرکت مورد رسیدگی و صدور رأی قانونی قرار گیرد.

رأی: شعبه اول شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه‌های تسلیمی و پس از اخذ و بررسی پرونده‌های مالیاتی مربوط به شرح آتی اعلام رأی می‌نماید:

در رسیدگی به تعیین مالیات متمم دوره عمل سال منتهی به 30/9/1996 و مالیات دوره عمل منتهی به 30/9/1997 میلای توسط حوزه مالیاتی ذی‌ربط، به ترتیب ایرادات زیر مشهود است.

الف- طبق ماده 227 و قسمت اخیر بند 2 ماده 270 قانون مالیات‌های مستقیم، تعیین و مطالبه مالیات درآمدهای کتمان شده (متمم) بایستی مستثنی بر مدارک مثبته باشد، حال آنکه گزارش شماره 37/1414/934 مورخ 27/10/1377 حوزه مذکور که مبنای مطالبه مالیات متمم قرار گرفته، مبین دسترسی به سند و مدرکی دال بر حصول درآمد دیگر وسیله شعبه شرکت شاکی نمی‌باشد و تنها در آن گزارش فهرست معاملات شرکت‌های ایرانی با شرکت خارجی (شرکت اصلی) از طریق گشایش اعتبار قید گردیده که به منزله مدرک قطعی برای کسب درآمد شعبه شرکت در ایران نمی‌باشد.

ب- راجع به دوره عمل منتهی به 30/9/1997، گزارش شماره 932 مورخ 27/10/1377 حوزه مالیاتی مربوط حاکی از آنست که حوزه مزبور با استناد به بند 2 ماده 97 قانون مالیات‌های مستقیم و با این ادعا که شرکت مدارک مربوط به دریافت کمیسیون و حق بازاریابی خود را ارائه ننموده رأساً مبادرت به تشخیص درآمد مشمول مالیات به طریق علی‌الرأس نموده است. درحالی‌که توضیحات و دلایل حوزه برای تطبیق موضوع با بند 2 یاد شده قانع کننده و مستدل نمی‌باشد و در چنین مواردی نمی‌توان بدون وجود دلیل و مدرک روشن ادعا نموده که مؤدی دارای مدارکی بوده است که از ارائه آن امتناع کرده است، به عبارت دیگر تشخیص علی‌الرأس به استناد امتناع قومی صحیح نخواهد بود.

با عنایت به مراتب بالا، از آنجا که هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر بدون توجه به مشروحه فوق رأی بر عمل حوزه مالیاتی با استناد به گزارش «...» قرار داده و شکایت شاکی به لحاظ اشکالات فوق‌الذکر وارد دانسته با نقض رأی مورد واخواهی پرونده را به هیأت موضوع ماده 257 قانون مالیات‌های مستقیم احاله می‌نماید.

 محمد رزاقی- اسماعیل ملکان- علی‌اصغر زندی‌فائز

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 10246 لغایت 10249- 15/2/1380

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: منتهی به 31/3/1373 لغایت 31/3/1377

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها

خلاصه واخواهی: شرکت در تاریخ 3/12/1378 موفق به اخذ پروانه تحقیق از وزارت صنایع گردیده و موضوع و فعالیت آن تحقیقاتی و غیرتجاری بوده و خود را مشمول معافیت مالیاتی ماده 144 قانون مالیات‌های مستقیم می‌داند. به لحاظ معافیت یاد شده و این‌که مالیات‌های مطالبه شده پرداخت گردیده، درخواست استرداد مالیات از سوی شرکت مطرح شده ولی هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 243 بدون ارائه دلیل منطبق با قوانین و بخش‌نامه‌های موضوعه، درخواست مطروحه را مردود اعلام نموده. اولین دلیل هیأت مبنی بر این‌که تاریخ صدور پروانه بعد از سال‌های مورد رسیدگی است با توجه به بخش‌نامه شماره 615/5/30 مورخ 12/3/1373 فاقد وجاهت قانونی بوده و دومین استدلال هیأت به این‌که ضوابط آیین‌نامه موضوع ماده 144 رعایت نگردیده، اولاً با توجه به تاریخ تصویب و ابلاغ آیین‌نامه، (23/8/1373) در مورد عملکرد منتهی به 31/3/1373، ثانیاً برای سایر سنوات به لحاظ ارائه کلیه درآمدها و هزینه‌ها و صورت‌های مالی به حوزه مالیاتی در هنگام تسلیم اظهارنامه مالیاتی و با التفات به تبصره ذیل ماده 193 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند 1366 صحیح نمی‌باشد. در اجرای مفاد ماده 251 قانون فوق‌الذکر و بخش‌نامه شماره 25616/7655/4/30 مورخ 14/6/1369 معاونت درآمدهای مالیاتی به رأی هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 243 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند 1366 اعتراض داشته درخواست نقض آن را دارد.

رأی: شعبه هفتم شورای عالی مالیاتی پس از مطالعه شکایت شاکی و ملاحظه و بررسی اوراق پرونده به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

معافیت مالیاتی درآمد ناشی از فعالیت‌های پژوهشی و تحقیقاتی مذکور در ماده 144 اصلاحی مصوب 7/2/1371 قانون مالیات‌های مستقیم حکماً راجع به مراکزی است که از وزارت‌خانه‌های ذی‌صلاح موفق به اخذ پروانه تحقیق شده باشند و مفهوم بخش‌نامه شماره 615/5/30 مورخ 12/3/1373 نیز این نیست که بدون داشتن پروانه یا بدون رعایت ضوابط مربوط می‌توان از معافیت مزبور استفاده نمود. با توجه به مراتب و از آنجا که هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 243 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند 1366 به اعتراض مؤدی رسیدگی کرده و به لحاظ نداشتن پروانه در سال‌های مورد رسیدگی و عدم رعایت ضوابط مربوط، اعتراض مطروحه را مردود اعلام نموده، لذا از حیث مندرجات شکوائیه واصله نقض رأی مورد واخواهی موجبی ندارد. استواری آن و رد شکایت شاکی اعلام می‌گردد.

هزینه رسیدگی موضوع ماده 260 قانون مالیات‌های مصوب اسفند 1366 قابل وصول می‌باشد.

 حسن عباسی‌پناه- علی‌اصغر زندی‌فائز- غلامحسین مختاری

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 8713- 7/12/79

مربوط به مالیات بر درآمد حقوق

سال عملکرد: 11/6/77 لغایت 29/12/78

خلاصه واخواهی: در مورد محاسبه مالیات حقوق از تاریخ 11/6/78 الی 29/12/78 مندرج در برگ رأی هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر شماره 8713-7/12/79 به میزان محاسبه 4000 دلار برای هر ماه و محاسبه و در نظر گرفتن جریمه مبلغ 821 121 120 ریال مورد واخواهی می‌باشند زیرا:

1- سهامداران در سال 1378 هیچ‌گونه درآمدی نداشته‌اند و به همین علت در رسیدگی مالیاتی سال عملکرد شرکت طبق اعلام نتیجه رسیدگی وسیله حوزه مالیاتی شماره 1054 شرکت مشمول مالیات شناخته نشده است.

2- نامبرده سهامدار (49%) یک شرکت ایرانی می‌باشد، نه نماینده و یا حقوق‌بگیر شرکت خارجی، تقاضای رسیدگی و رفع تعرض دارد.

رأی: شعبه اول شورای عالی مالیاتی با ملاحظه و بررسی شکوائیه واصله و محتویات پرونده مالیاتی مربوط به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

نظر به این‌که شرکت طی لایحه اعتراضیه خود عنوان هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر موضوع فعالیت و عملکرد شرکت طی دوره عمل سال 1378 و تأیید زیان شرکت در آن دوره توسط حوزه مالیاتی مربوط را مطرح نموده که این در حقیقت به مفهوم قبول دفاتر شرکت بوده است، لذا هیأت حل اختلاف مالیاتی می‌بایستی با عنایت به بند 12- 5 بخش‌نامه شماره 52726/1616/4/30-6/11/77 معاونت درآمدهای مالیاتی با مراجعه به دفاتر قانونی مؤدی، راجع به میزان واقعی حقوق پرداختی تحقیق و بر آن اساس اتخاذ تصمیم نماید. بدیهی است در صورت قبول دفاتر که طبعاً هزینه‌های حقوق نیز در آن ثبت گردیده، نمی‌توان بدون کسب مدارک مثبته جدید ادعای پرداخت حقوق به میزان بیش از اقلام مندرج در دفاتر را نمود، زیرا این ترتیب اقدام متناقض با قبول دفاتر خواهد بود.

بنا به مراتب چون هیأت یاد شده این نقیصه را نادیده گرفته و قبل از بررسی و تحقیق به ترتیب فوق‌الذکر مبادرت به صدور رأی نموده است، رأی مورد واخواهی نقض و پرونده به هیأت موضوع ماده 257 قانون مالیات‌های مستقیم احاله می‌گردد.

 اسماعیل ملکان- محمد رزاقی- علی‌اصغر زندی فائز

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 2/1824-23/11/79

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: متمم 74 و عملکرد 76

اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان اصفهان

خلاصه واخواهی: 1- نماینده وزارت دارایی که قبلاً مجری قرار پرونده بوده و صراحتاً کاهش ضریب سال 74 و تعدیل قابل توجه نسبت به سال 76 را تجویز نموده با کمال تعجب در جلسه تجدیدنظر خلاف گزارش اولیه خود انشاء رأی نموده. 2- در قرار بعدی، مجری قرار کسی است که تحت عنوان سرممیزی قبلاً نظرات خود را به شرکت اعلام نموده درحالی‌که مجری قرار باید شخصی بی‌طرف باشد. 3- پس از ابلاغ برگ تشخیص متمم، دفاعیات اعتراضیه اعلام گردیده و به استحضار می‌رساند که حوزه مالیاتی در تشخیص صادره شرکت را خرده فروش اعلام نموده درحالی‌که شرکت نمایند فروش تجهیزات شرکت «...» بوده که به صورت عمده به فروش رسانده و مدارک آن در پرونده ضبط می‌باشد که بدین ترتیب صدور برگ تشخیص متمم کاملاً بی‌اساس می‌باشد و مورد اعتراض است. 4- در مورد عملکرد سال 76 نیز به عرایض شرکت توجه نشده است: به استحضار می‌رساند که علاوه بر آن حوزه رقم خرید از شرکت «...» را که طبق صورت‌جلسه مبلغ 3,673,054,000 ریال بوده بیش از رقم مندرج در صورت‌جلسه شرکت برآورد نموده ارقام غیرواقعی دیگری نیز تحت عناوین فروش و خدمات برآورد نموده است و مورد دیگر این‌که شرکت نسبت به فروش 200 دستگاه کامپیوتر به صورت اقساط در سال 76 اقدام نموده که 70% درآمد آن در سال 77 وصول گردیده لیکن حوزه هم در سال 76 و هم در سال 77 اعمال ضریب نموده که تقاضای رسیدگی داریم.

رأی: شعبه دوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و با مطالعه و بررسی اوراق مضبوط در پرونده مالیاتی مربوطه به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

1- متمم عملکرد سال 74 - هر چند هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدیدنظر هر یک جداگانه اقدام به‌صدور قرار رسیدگی نموده‌اند، لیکن نظر به این‌که درخصوص اعتراض شرکت مؤدی به اعمال ضریب خرده فروشی، کارشناس مجری قرار هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی ضمن اعلام این‌که قسمتی از فروش عمده فروشی و قسمتی خرده فروشی می‌باشد، مستنداتی در این مورد ارائه ننموده و مبانی و میزان درآمد مربوط به عمده فروشی و خرده فروشی نیز به تفکیک تعیین نگردیده و مشخص نمی‌باشد رقم تعدیلی پیشنهادی کارشناس مجری قرار برچه اساسی تعیین گردیده و کارشناس مجری قرار هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر نیز بدون رسیدگی به لایحه اعتراضیه مؤدی، گزارش مزبور را تأیید نموده است و گزارش اخیرالذکر مورد اعتراض مؤدی واقع گردیده است، درحالی‌که هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر بدون رسیدگی لازم به اعتراض مزبور شرکت، صرفاً با استناد به گزارش کارشناس مجری قرار که از کفایت رسیدگی برخوردار نیست مغایر ماده 248 قانون مالیات‌های مستقیم مبادرت به صدور رأی نموده است، علی‌هذا به رأی مورد واخواهی از این حیث ایراد عدم کفایت رسیدگی وارد است و این شعبه رأی مزبور را نقض و جهت رسیدگی مجدد به هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون مزبور احاله می‌نماید.

2- عملکرد سال 76- نظر به این‌که شرکت مؤدی در لایحه اعتراضیه تسلیمی به هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر صرفاً به رقم سی میلیون تومان درآمد خدماتی اعتراض نموده (برگ شماره 92 پرونده) درحالی‌که طبق گزارش رسیدگی عملکرد سال مزبور رقم برآورد شده توسط حوزه مالیاتی در این مورد مبلغ پنج میلیون تومان بوده (برگ شماره 46 پرونده) و به همین لحاظ نیز کارشناس مجری قرار اعتراض مزبور را وارد ندانسته و هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر نیز بر این اساس رأی مبنی بر تأیید رأی هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی صادر نموده است، علی‌هذا به رأی مورد واخواهی از این حیث ایرادی وارد نمی‌باشد و این شعبه رد شکایت رسیده و استواری رأی مزبور را اعلام می‌دارد.

ضمناً یادآوری می‌نماید که این شعبه نسبت به آن قسمت از لایحه شکوائیه شرکت مؤدی به شورای عالی مالیاتی که قبلاً در لوایح اعتراضیه تسلیمی به هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدیدنظر مطرح نگردیده تا مورد رسیدگی واقع شود فارغ از رسیدگی می‌باشد.

 صدیقه کاتوزیان- علی‌اکبر نور بخش- رضا سعیدی امجد

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 10458-23/11/78

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: سال منتهی به 9/4/75

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها

خلاصه واخواهی: 1- هیأت حل اختلاف مالیاتی با تمدید روز شرکت در جلسه هیأت به علت خارج از کشور بودن مدیر عامل موافقت نکرده است.

2- لایحه اعتراض شرکت به هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی باید در پرونده بایگانی شده باشد.

3- شرکت دارای حساب بانکی «...» نزد بانک تجارت است که ارائه گردیده.

4- دریافتیهای ارزی شرکت تماماً از شرکت «...» فرانسه (شرکت مادر) بوده و جهت پرداخت هزینه‌های جاری شرکت به دفتر تهران ارسال شده است، اعلامیه‌های بانکی تبدیل ارز به ریال و تأیید مبلغ دریافتی از شرکت مادر «...» نیز به کارشناسی و هیأت حل اختلاف ارائه شده است، لذا وجوه دریافتی از شرکت مادر برای پرداخت هزینه‌های جاری دفتر تهران بدون دلیل درآمد تلقی شده است که صحیح نمی‌باشد لذا تقاضای دستور رسیدگی مجدد دارد.

رأی: شعبه سوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و بررسی اوراق پرونده به شرح زیر اعلام رأی می‌نماید:

حسب محتویات پرونده درآمد مشمول مالیات شرکت مؤدی به استناد بند 2 ماده 97 قانون مالیات‌های مستقیم به علت عدم ارائه مدارک مربوط به درآمد از طریق علی‌الرأس تعیین گردیده است، درحالی‌که اظهارنامه تسلیمی حاکی از عدم وجود درآمد در سال مربوطه بوده و شرکت مؤدی طی نامه‌های ارسالی (برگ‌های شماره 91 و 104 پرونده) اعلام نموده است که هیچ‌گونه درآمدی نداشته است، هر چند هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی اقدام به صدور قرار رسیدگی نموده است، اما اتکاء هیأت یاد شده به گزارش بدون مأخذ حوزه مالیاتی و برگ تشخیص صادره که برخلاف ماده 237 قانون بوده و گزارش مجری قرار نیز که از کفایت رسیدگی برخوردار نبوده صحیح نمی‌باشد، هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر نیز بدون بررسی و توجه به اعتراض مؤدی مبادرت به صدور رأی نموده است، بنا به مراتب رأی مورد واخواهی به دلیل عدم کفایت رسیدگی از این جهت نقض و پرونده برای رسیدگی مجدد به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌گردد.

 محمدعلی بیگ‌پور- علی عزیزی- اسماعیل ملکان

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 1481- 2/9/79

مربوط به مالیات مشاغل

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 76

اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان فارس - شیراز

خلاصه واخواهی: بدین وسیله اعتراض خود را مبنی بر عدم استفاده این واحد آموزشی از معافیت مقرر در ماده 134 قانون مالیات‌های مستقیم در سال 76 اعلام و اشعار می‌دارد این واحد آموزشی با مجوز رسمی از سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور فعالیت می‌نماید و رأی هیأت تجدیدنظر بر مبنای مفاد ماده فوق نبوده زیرا کلیه شرایط لازم جهت احراز معافیت نزد این واحد آموزشی موجود است و رأی مزبور بر خلاف مقررّات و قوانین مالیاتی می‌باشد.

رأی: شعبه سوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله، مطالعه و بررسی اوراق و مدارک پرونده مالیاتی به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

با توجه به مفاد ماده 134 قانون مالیات‌های مستقیم که صراحتاً مدارس غیرانتفاعی اعم از ابتدائی و راهنمائی و متوسطه و فنی و حرفه‌ای را مشمول معافیت مالیاتی دانسته و مرکز آموزش کامپیوتر از جمله مدارس غیرانتفاعی مصرح در ماده مزبور نمی‌باشد و هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر ضمن رسیدگی به اعتراض مؤدی و طبق مقررّات قانون رأی بر عدم معافیت آموزشگاه کامپیوتر صادر نموده است بنا به مراتب و از حیث مندرجات شکوائیه واصله ایراد قانونی به رأی مورد واخواهی وارد نبوده، رد شکایت واصله اعلام می‌شود. ضمناً هزینه رسیدگی موضوع ماده 260 قانون مالیات‌های مستقیم نیز قابل وصول می‌باشد.

 علی عزیزی- محمدعلی بیگ‌پور- اسماعیل ملکان

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 11710- 8/12/79

مربوط به مالیات املاک

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 77 و 78

اداره کل مالیات‌های شرق تهران

خلاصه واخواهی: شهرداری ناحیه 4 گواهی نموده است 8 مترمربع از 122 مترمربع طبقه دوم که در ستون مسکونی پایان کار ذکر شده جهت بالکن می‌باشد لیکن هیأت‌های حل اختلاف به این واقعیت توجه نکرده‌اند و هیأت بدوی در انتهای رأی اعلام نموده است نامه شهرداری فاقد ارزش قانونی است، هیأت تجدیدنظر متوجه بی‌اعتباری استدلال هیأت بدوی شده ولی ادعا نموده است که گواهی صادره، از بنای مفید واحد مسکونی نمی‌کاهد، لذا تقاضای رسیدگی دارم.

رأی: شعبه سوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و بررسی اوراق پرونده به شرح زیر اعلام رأی می‌نماید:

حسب محتویات پرونده مؤدی در جلسات رسیدگی هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی اعلام نموده است که مساحت مفید زیر بنای ملک مورد اجاره کمتر از 120 مترمربع بوده و معاف از مالیات می‌باشد، و در این رابطه دو فقره گواهی شهرداری مربوط به پایان کار و متراژ بالکن ارائه نموده است (برگ‌های شماره 58 و 59 پرونده)، هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدون توجه به اعتراض مؤدی و عدم قبول گواهی‌های صادره به شرح فوق اقدام به صدور رأی نموده‌اند، بنابراین رأی مورد واخواهی به دلیل عدم کفایت رسیدگی از این جهت نقض و پرونده برای رسیدگی به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌گردد.

محمدعلی بیگ‌پور- علی عزیزی- اسماعیل ملکان

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 7725 مورخ 14/10/79

مربوط به مالیات: بر درآمد اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1376

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها

خلاصه واخواهی: ضمن اعتراض به رأی تجدیدنظر به سبب نقض قانون (مفاد حکم قسمت آخر متن ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم و نیز دستورالعمل شماره 13777-4/30 مورخ 28/12/75 شورای عالی مالیاتی) و نیز عدم کفایت رسیدگی تقاضای نقض رأی صادره را دارد.

1- این شرکت به حکم دستورالعمل قانونی شماره 729907-9/8/74 سازمان بازرسی و نظارت وزارت بازرگانی مکلف و ملزم گردیده که در قبال پیش دریافت‌های فروش که از مشتریان اخذ می‌نماید، چنانچه بیش از دو ماه نزد فروشنده باشد باید در مقاطع فروش و تحویل کالا به نفع مشتری تخفیف مناسبی (در مورد این شرکت دو درصد می‌باشد) اعمال نماید که با توجه به قراردادهای تنظیمی اولیه این تخفیفات باید به بدهکار حساب فروش و یا هزینه منظور گردد که به هر دو صورت ماهیتاً مرتبط با حساب فروش بوده و مشمول تعریف هزینه نیست که ممیز محترم و اعضای هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدیدنظر ظاهراً آن را به علت عدم انعکاس در ماده 148 قانون بپذیرند.

2- خوشبختانه هیأت عمومی آن مرجع محترم با بصیرت و واقع‌بینی که طبعاً لازم به کار مراجع عالیه قضاوت و حل و فصل اختلاف است طی رأی 13777-4/30 مورخ 28/12/75 در موارد مشابه رأی لازم‌الاجراء صادر فرموده‌اند که با وجود طرح مکرر این رأی در لوایح تقدیمی عموماً بدون اقامه دلیل در رد آن مفاد رأی مزبور را نادیده گرفته و هیأت تجدیدنظر با اشاره گذرا به این بخش‌نامه در متن رأی که به ‌هیچ وجه با موضوع اختلاف این شرکت منطبق نیست رأی بر رد تحقیقات محرز و متکی به قانون صادر نموده است.

3- آیا نظریه آن شورای محترم به عنوان یک حکم کلی و از ابعاد و جوانب مختلف آن قابل اجرا است یا صرفاً دستورالعملی یک بعدی است؟ به عبارت دیگر اگر آن شورای محترم رأی بر این داده که تخفیفات اعطائی در اینگونه موارد برای دریافت‌کننده درآمد تلقی نمی‌شود، آیا مفهوم مخالف آن، این نیست که تخفیفات اعطاء شده از سوی فروشنده نیز که میزان مشخص و محرز می‌باشد و متکی به دستورالعمل قانونی نیز بوده قابل کسر از حساب فروش یا سود و زیان پرداخت‌کننده می‌باشد؟

4- ضمناً درخصوص مبلغ 1,509,912,500 ریال ذخیره کاهش ارزش سرمایه‌گذاری نیز با توجه به مستندات قانونی عنوان شده در بند 2 لایحه تقدیمی به هیأت تجدیدنظر رسیدگی و اعلام نظر قانونی نشده است لذا خواهشمند است در مورد فوق نیز با توجه به لایحه مزبور رسیدگی و اظهارنظر فرمایید.

رأی: شعبه اول شورای عالی مالیاتی با ملاحظه و بررسی شکوائیه واصله و محتویات پرونده مالیاتی مربوط به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

الف: در مورد تخفیف فروش، حسب محتویات پرونده امر از جمله گزارش سازمان حسابرسی وضعیت تخفیف مذکور به طور دقیق روشن و مستدل نبوده و در فاکتورهای فروش نیز قید نگردیده است.

ب: درخصوص ذخیره کاهش ارزش سرمایه‌گذاری نیز متذکر می‌شود که با عنایت به احکام فصل دو باب چهارم قانون مالیات‌های مستقیم، قبول چنین هزینه‌ای فاقد مجوز قانونی است.

بنا به مراتب شکایت شاکی که معطوف به موارد یاد شده است، وارد ندانسته، رد آن را اعلام می‌دارد. ضمناً هزینه رسیدگی موضوع ماده 260 قانون مالیات‌های مستقیم قابل محاسبه و وصول خواهد بود.

 اسماعیل ملکان- محمد رزاقی- علی‌اصغر زندی فائز

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 11041-20/4/79

مربوط به مالیات: انتقال سهام

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 72

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها (تهران)

خلاصه واخواهی: 1- حوزه مالیاتی علی‌رغم صراحت ماده 237 قانون مالیات‌های مستقیم و دستورالعمل‌های صادره موازین و مقررّات را نادیده گرفته و هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر نیز به تذکرات نمایند نماینده اینجانب توجهی ننموده است. 2- به شرح دادنامه‌های شماره 722-5/5/78 و 1748-24/12/78 دادگاه‌های ذی‌ربط تنظیم قرارداد فروش سهام در تاریخ 21/11/1371 صورت گرفته که با این ترتیب با عنایت به ماده 157 قانون مالیات‌های مستقیم مطالبه مالیات خارج از مهلت مقرر به عمل آمده و مالیات مشمول مرور زمان بوده است.

رأی: شعبه دوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و با مطالعه و بررسی اوراق مضبوط در پرونده مالیاتی به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

حسب محتویات پرونده، مؤدی در مراحل رسیدگی هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی منکر انتقال سهام خود در شرکت «...» به غیر بوده است. حال این‌که در این باره بر علیه خریدار اقامه دعوی نزد مراجع قضایی نیز به خواسته ابطال صورت‌مجلس انتقال سهام به عمل آورده و دادگاه‌های بدوی و تجدیدنظر خواسته نامبرده را مردود دانسته‌اند. اعتراض ایشان راجع به شمول مرور زمان مالیاتی نیز وارد نمی‌باشد. زیرا با وجود تنظیم قرارداد فروش در تاریخ 21/11/1371 معامله به تاریخ 21/2/1372 تحقق یافته است به این دلیل که موضوع معامله در این تاریخ ثبت دفتر سهام گردیده است.

بنا به مراتب فوق و این‌که پیرامون موارد اعتراض مطروحه مؤدی در مراحل قبلی تحقیقات و رسیدگی‌های کافی انجام و رأی برآن اساس صادر گردیده است، ضمن ابرام رأی هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر، رد شکایت شاکی اعلام می‌گردد. هزینه رسیدگی موضوع ماده 260 قانون مالیات‌های مستقیم قابل وصول می‌باشد.

رضا سعیدی امجد- علی‌اکبر نوربخش- صدیقه کاتوزیان

شماره و تایخ رأی مورد واخواهی: 1412- 24/10/79

مربوط به مالیات بر درآمد مشاغل

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1377

اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان یزد

خلاصه واخواهی: اینجانب کارگر کارخانجات «...» و دارای بیش از 20 سال سابقه کار و از سال 75 کار خود را با روزی 2 ساعت انجام می‌دهم تا کمک هزینه زندگی شود، نمی‌دانستم این کار جزئی این همه مالیات دارد، طبق تحقیقات دارایی معلوم شده که بنده صاحب مغازه و انبار نیستم، در سال 77 به علت خرابی بازار و زیاد بودن رقبا کاری نداشته و کارکردی در پرونده نیست از شورای محترم استدعا دارم پرونده را بررسی تا حق خانواده کارگری پایمال نشود. دیگر قادر به پرداخت مالیات مورد مطالبه نیستم و باید اجناس منزل را به فروشم و یا حقوق ده ماهه کارخانه را به دارایی بدهم، امیدوارم قضاوت صحیح را اعمال نمایید.

رأی: شعبه هشتم شورای عالی مالیاتی ضمن ملاحظه شکوائیه واصله و پس ازمطالعه و بررسی پرونده مالیاتی مربوطه به شرح زیر انشاء رأی می‌نماید:

حسب محتویات پرونده مؤدی اظهارنامه مالیاتی عملکرد 77 خود را به موقع تسلیم حوزه مالیاتی ذی‌ربط نموده است اما علاوه بر این‌که نسخه ابلاغ شده دعوت‌نامه ارائه اسناد و مدارک شماره 2726 مورخ 24/5/78 به مؤدی در پرونده مشهود نیست گزارش رسیدگی شماره 0133/5181 مورخ 23/11/78 مأمور تشخیص مربوطه نیز متکی به تحقیقات کافی و اسناد و مدارک مثبته لازم نمی‌باشد ضمن این‌که درآمد مشمول مالیات سال مورد بحث بدون رعایت مقررّات قسمت (ب) بند 2 تبصره 5 ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم (بدون کسب نظر اتحادیه صنف مربوطه) تعیین و مبنای مطالبه مالیات قرار گرفته است، بنا به مراتب و نظربه این‌که هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدیدنظر بدون رسیدگی کافی و اظهارنظر موجه و مدلل نسبت به صحت و سقم ادعاهای مؤدی به شرح لوایح تسلیمی (مورخ 29/4/79 و 14/7/79 و 12/9/79) صرفاً با تعدیل درآمد مشمول مالیات اقدام به صدور رأی نموده‌اند. لذا این شعبه رأی مورد واخواهی را به دلیل نقص رسیدگی و نقض مقررّات قانونی نقض و پرونده مالیاتی مربوطه را جهت رسیدگی مجدد با رعایت موازین قانونی و براساس واقعیت امر به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌نماید.

روح‌الله باباسنگانی- عباس رضائیان- علی عزیزی

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 103-28/8/79

مربوط به مالیات حقوق

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 77 و 78

اداره امور اقتصادی و دارایی نیشابور

خلاصه واخواهی: این شرکت با حوزه مالیاتی درخصوص درآمد مشمول مالیات حقوق کارکنان خارجی که براساس نرخ برابری ارز بر مبنای واریزنامه‌ای محاسبه و میزان مالیات تشخیصی براساس آن ابلاغ گردیده اختلاف نظر پیدا نموده است و مراتب اختلاف در هیأت‌های حل اختلاف بدوی و تجدیدنظر مطرح گردیده که نتیجه‌ای بر آن مترتب نشده است و لذا بنا به دلائل ذیل به رأی صادره معترض بوده و تقاضای رسیدگی دارد:

نرخ برابری ارز جهت تعیین درآمد مشمول مالیات حقوق به استناد بند 4 - 5 بخش‌نامه شماره 52726/1616-4/30 مورخ 6/11/77 نرخ ارز شناور (هر دلار 1750 ریال) بوده ولی حوزه مالیاتی نرخ ارز واریزنامه‌ای (هر دلار 8000) را مبنا قرار داده و هیأت حل اختلاف به استناد بخش‌نامه شماره 796/م- 18/3/79 اعتراض شرکت را مردود اعلام نمود در صورتی که مفاد این بخش‌نامه در مورد این شرکت مصداق ندارد و مالیات حقوق شرکت باید طبق بند 4-5 بخش‌نامه 52726/1616-4/30 مورخ 6/11/77 با نرخ ارز شناور هر دلار 1750 ریال تعیین و ابلاغ می‌شد. بنابراین تقاضای رسیدگی و احقاق حق را دارد.

رأی: شعبه دوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه مؤدی و مطالعه و بررسی پرونده مالیاتی مربوط به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

نظر به این‌که در زمان صدور برگ‌های مطالبه مالیات حقوق سنوات 77 و 78 (11/3/79) مفاد بخش‌نامه شماره 52726/1616-4/30 مورخ 6/11/77 معاون محترم درآمدهای مالیاتی برای تعیین درآمد حقوق و مالیات متعلق ملاک عمل بوده و بنا به ادعای مؤدی مقررّات بند 4-5 قسمت (ب) بخش‌نامه مذکور می‌بایستی در مورد وی اعمال می‌گردید، لذا استناد هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر به بند 2 نامه شماره 796/م- 18/3/79 معاون محترم درآمدهای مالیاتی (برگ ردیف 226 پرونده مالیاتی) برای مردود شمردن ادعای مؤدی با توجه به این‌که نامه اخیرالذکر بعد از صدور برگ‌های مطالبه مالیات صادر گردیده موجه نمی‌باشد، علی‌هذا این شعبه رأی مورد واخواهی را نقض و پرونده امر را جهت رسیدگی مجدد به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌نماید تا با توجه به مقررّات قابل اجرای زمان صدور برگ‌های مطالبه مالیات به اظهارات مؤدی رسیدگی و اقدام به صدور رأی نماید.

 علی‌اکبر نوربخش- صدیقه کاتوزیان- رضا سعیدی امجد

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 15/1/78/3-28/1/78

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 76 منتهی به (29/7/77)

اداره کل مالیات بر شرکت‌ها تهران

خلاصه واخواهی: شرکت «...» سهامی خاص متعلق به بنیاد «...» است و سهامدار صد درصد شرکت «...» می‌باشد، شرکت مذکور در سال 75 مبلغ 9772209154 ریال سود حاصل از نقل و انتقال املاک داشته که مالیات آن را طبق ماده 59 قانون مالیات‌های مستقیم در منبع پرداخت و بنا به حکم ماده 76 قانون مذکور بدون این‌که مشمول مالیات بند (د) ماده 105 گردد سود مورد بحث را به صاحب سرمایه (این شرکت) اختصاص داده و در دفاتر قانونی شرکت ثبت و به شرح اظهارنامه تسلیمی به حوزه مالیاتی مربوطه اعلام گردیده است، حوزه مالیاتی ذی‌ربط با هماهنگی سرممیز و ممیزکل مربوطه علی‌رغم مقررّات قانونی یاد شده و رأی شماره 1901-4/30 مورخ 12/2/69 شورای عالی مالیاتی از شرکت مطالبه مالیات بر درآمد نموده و مالیات مقطوع پرداختی را علی‌الحساب تلقی کرده است. این شرکت نسبت به مطالبه مالیات بر درآمد با تقدیم لایحه در شش بند اعتراض و هم‌زمان موضوع را از شورای عالی مالیاتی نیز استعلام که آن شورا به موجب پاسخ شماره 11144-4/30 مورخ 10/12/77 مطالبه مالیات مجدد از آن بابت را غیر قانونی اعلام نمود که مورد اعتنای هیأت تجدیدنظر واقع نگردیده است، چون هیأت حل اختلاف تجدیدنظر بدون عنایت به موارد مذکور در لایحه تسلیمی شرکت و همچنین مفاد ماده 76 و 248 قانون مالیات‌های مستقیم و مقطوعیت مالیات مورد بحث و مفاد بخش‌نامه شماره 56636/9044-4/30 مورخ 29/11/77 معاونت محترم درآمدهای مالیاتی و رأی و پاسخ شورای عالی مالیاتی به شرح مذکور و با برداشت نادرست از تقاضای شرکت و اظهارنظر غیرمرتبط و غیرقانونی مبادرت به رد اعتراضات شرکت نموده است لذا طبق ماده 251 قانون مالیات‌های مستقیم از شورای عالی مالیاتی تقاضای نقض رأی مذکور را می‌نمایم.

رأی: شعبه دوم شورای عالی مالیاتی ضمن ملاحظه شکوائیه واصله و مطالعه و بررسی پرونده مالیاتی مربوطه به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

نظر به این‌که حل اختلاف بدوی بدون ارائه دلائل و مستندات قانونی کافی درخصوص رد یا قبول ادعای مؤدی صرفاً با این تحلیل که سود متعلق به سرمایه‌گذاری شرکت مؤدی در شرکت سرمایه‌پذیر «...» بابت نقل و انتقال قطعی املاک مشمول مفاد ماده 76 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 نمی‌شود. اقدام مأمورین تشخیص مالیاتی مربوطه را عیناً تأیید نموده است و هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر نیز بدون توجه به موارد اعتراض مجدد مؤدی و علی‌رغم مقررّات قانونی مورد استناد وی از جمله رأی شماره 1901-4/30 مورخ 12/2/69 هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی و نظریه شماره 11144-4/30 مورخ 10/12/77 شورای مذکور که بنا به حکم صریح ماده 76 قانون یاد شده مبتنی بر عدم مطالبه مالیات دیگری بابت درآمد نقل و انتقال املاک که مالیات آن به شرح ماده 59 آن قانون وصول شده صادر گردیده است، صرفاً با این استدلال که چون شرکت سرمایه‌گذار در نقل و انتقال املاک مورد بحث دخالتی نداشته نمی‌توانند از مفاد ماده 76 مذکور استفاده نماید اعتراض مؤدی را رد و رأی هیأت بدوی را مورد تأیید قرار داده است لذا این شعبه رأی مورد واخواهی را از حیث شکایت واصله، به علت نقض مقررّات قانونی یاد شده و عدم رعایت مفاد بخش‌نامه شماره 56636/9044-4/30 مورخ 29/11/77 معاون محترم درآمدهای مالیاتی نقض و پرونده امر را جهت رسیدگی مجدد به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌نماید.

روح‌الله باباسنگانی- علی‌اکبر نوربخش- صدیقه کاتوزیان

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 1683- 6/10/79

مربوط به مالیات حق واگذاری محل

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1370

اداره امور اقتصادی و دارایی استان فارس

خلاصه واخواهی: مؤدی اظهار می‌دارد بنده هیچگاه از طریق واگذاری حقوق سرقفلی و حق کسب و پیشه- کسب درآمد ننموده‌ام زیرا در سال 1370 به علت این‌که دچار ورشکستگی شدم و تعداد زیادی چک دست افراد سود جو و ربا خوار داشتم جهت جلوگیری از ضبط حقوق سرقفلی توسط افراد مذکور مجبور شدم با تنظیم دو فقره قولنامه صوری وانمود نمایم که سرقفلی مغازه را واگذار نموده‌ام- در صورتی که عملاً هیچگاه چنین اتفاقی نیفتاده و قولنامه‌های مذکور نیز به موجب رأی شماره 929 مورخ 25/5/79 شعبه 38 دادگاه عمومی شیراز باطل شد. متأسفانه هیأت حل اختلاف مالیاتی بدون توجه به موارد فوق و رأی دادگاه اقدام به صدور رأی نمود و با توجه به این‌که اداره دارایی شیراز به عنوان خوانده دادگاه مطرح بوده به رأی مذکور اعتراض ننموده، رأی قطعی است و در نتیجه مبانی تشخیص مالیات باطل می‌باشد، لذا تقاضای رسیدگی و نقض رأی صادره را دارد.

رأی: شعبه دوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و با مطالعه و بررسی اوراق مضبوط در پرونده مالیاتی مربوطه به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

نظر به این‌که هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 216 قانون مالیات‌های مستقیم بدون توجه به رأی شماره 929 مورخ 25/5/79 شعبه 38 دادگاه عمومی شیراز که به ادعای مؤدی قطعی می‌باشد و عنایت به ماده 9 قانون آیین دادرسی مدنی و در نظر گرفتن این موضوع که با ابطال قولنامه‌های تنظیمی برای واگذاری محل مورد نظر توسط دادگاه مذکور مستندات و مبانی تحقق درآمد و تشخیص مالیات باطل گردیده و به تبع آن اقدامات اجرایی به عمل آمده برای وصول چنین مالیاتی و قطعیت آن مورد سؤال می‌باشد مغایر مفاد ماده 248 قانون مالیات‌های مستقیم اقدام به صدور رأی نموده است، علی‌هذا این شعبه رأی مورد واخواهی را به علت عدم رعایت مقررّات قانون و نقص رسیدگی نقض و پرونده امر را برای بررسی مجدد و اقدام به صدور رأی با رعایت مراتب یاد شده به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌نماید.

 علی‌اکبر نوربخش- صدیقه کاتوزیان- رضا سعیدی امجد

شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 315-19/4/78

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 74

اداره امور اقتصادی و دارایی شهرستان آمل

خلاصه واخواهی: نظر به این‌که در مراحل بدوی و تجدیدنظر به استنادات قانونی این شرکت مندرج در لوایح تسلیمی ترتیب اثر داده نشده ضمن استدعای مطالعه لوایح تقدیمی در صورتی که استنادات این شرکت درخصوص عدم شمولیت مالیات به هر شکل در دوران معافیت مالیاتی وافی به مقصود باشد با یاری این واحد تولیدی گرهی از مشکلات به وجود آمده که یکی از آنها مالیات برآوردی می‌باشد گره‌گشائی فرمایید: 1- این واحد تولیدی مشمول معافیت ماده 132 بوده. 2- ممیز محترم مالیاتی با توجه به گزارش اجرای ماده 181 اقدام به مطالبه مالیات نموده است. 3- این شرکت در لوایح تسلیمی به عدم شمولیت مالیات برابر آرای صادره از هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی، درخصوص تفسیر ماده 193 قانون مالیات‌ها و حیطه و شمولیت ماده 156 درخصوص کتمان درآمدهای مشمول مالیات تأکید نمود لکن کوچک‌ترین ترتیب اثری داده نشده است. این واحد تولیدی در سال 76 در اثر آتش‌سوزی کلاً ویران و ماشین‌آلات به صورت آهن پاره‌ای درآمد، درخواست رسیدگی خارج از نوبت و نقض رأی صادره را دارد.

رأی: شعبه سوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه واصله و مطالعه و بررسی اوراق و مدارک پرونده مالیاتی به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

حسب محتویات پرونده درآمد مشمول مالیات از طریق علی‌الرأس با اعمال ضریب بر درآمدهای کتمان شده محاسبه شده و هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی با رسیدگی به موارد اعتراض و با توجه به پاسخ استعلام به عمل آمده از شورای عالی مالیاتی درخصوص درآمدهای کتمان شده در دفاتر و اظهارنامه تسلیمی در دوران معافیت قانونی ماده 132 قانون مالیات‌های مستقیم، به شرح نامه شماره 11618-4/30-23/12/76 مبادرت به‌صدور رأی نموده‌اند. علی‌هذا بنا به مراتب فوق و از لحاظ مندرجات شکوائیه واصله ایراد قانونی بر رأی مورد واخواهی وارد نبوده و رد شکایت اعلام می‌شود.

 علی عزیزی- اسماعیل ملکان- محمدعلی بیگ‌پور

شماره و تاریخ رأی واخواهی: 3636-27/7/79

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1373

اداره کل امور اقتصادی و دارایی آذربایجان‌شرقی

خلاصه واخواهی: اعتراض اصلی شرکت در باب دو قلم تحت عنوان کوتاژهای 101695 و 101696 مورخ 3/5/73 صادره برای محاسبه مابه‌التفاوت تجدید ارزیابی و افزایش حقوق گمرکی مربوط به دو فقره پروانه‌های گمرکی شماره 296621 و 296622 ترخیص شده در سال 72 می‌باشد که به قرائن مالیاتی سال 73 و نتیجتاً به درآمد مشمول مالیات و مالیات سال 73 اضافه شده است.

شرکت براساس سوابق امر برای کالای وارداتی مورد نظر تعرفه 01/39 ح 1 را در اظهارنامه گمرکی مربوطه قلمداد کرده بود ولی اداره گمرک نظر به شماره تعرفه گمرکی دیگر به شماره 09/32 د برای کالای یاد شده داشته که تحت شماره تعرفه اخیر حقوق و عوارض گمرکی بیش‌تری را مطالبه می‌نمود، نتیجتاً بین شرکت و اداره گمرک اختلاف ایجاد شد و براساس رأی هیأت حل اختلاف گمرکی مبلغی به عنوان حقوق و عوارض گمرکی بیش‌تر مبلغی به عنوان حقوق و عوارض گمرکی بیش‌تر از شرکت مطالبه نمودند.

به طوری که ملاحظه می‌فرمایید در سال 73 شرکت هیچ‌گونه وارداتی نداشته است بلکه واردات در سال 72 صورت گرفته و در همان سال مصرف گردیده و فقط حقوق و عوارض گمرکی بیش‌تری در سال 73 به دلیل تعویض تعرفه از ناحیه اداره گمرک از شرکت مطالبه کردند. با این‌که اداره گمرک سهلان طی نامه شماره 23441/249/2334/12/142 مورخ 10/11/75 صراحتاً این مطلب را در پاسخ استعلام حوزه مالیاتی اعلام داشته است مورد توجه مراجع مالیاتی قرار نگرفته که عمل آنها وجاهت قانونی ندارد بنابراین به جهت عدم رعایت قوانین و مقررّات موضوعه و نقص رسیدگی تقاضای نقض رأی هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدیدنظر و احقاق حق را دارد.

رأی- شعبه دوم شورای عالی مالیاتی با ملاحظه شکوائیه مؤدی و مطالعه و بررسی پرونده مالیاتی مربوطه به شرح آتی انشاء رأی می‌نماید:

به حکایت پرونده امر ممیز مالیاتی علاوه بر تعیین درآمد بر مبنای مبلغ 429717809 ریال بهای تمام شده کالای فروخته شده مندرج در اظهارنامه مالیاتی، یک فقره پروانه گمرکی شماره 868530 مورخ 13/12/73 و دو فقره اظهارنامه‌های متمم شماره 101695 و 101696 مورخ 31/5/73 را نیز به عنوان وارداتی که در دفاتر سال 73 عمل نشده‌اند مبنای محاسبه درآمد مشمول مالیات قرار داده که به ادعای مؤدی اظهارنامه‌های متمم یاد شده مربوط به کالاهای وارداتی شرکت در سال 72 بوده که به علت اختلاف شرکت با گمرک در مورد اعمال تعرفه کالا در سال 73 صادر و براساس آنها تفاوت حقوق و عوارض گمرکی محاسبه و وصول شده است و اصولاً در سال 73 ورود کالای موضوع اظهارنامه‌های متمم مذکور مطرح و محقق نبوده تا مبنای محاسبه و مطالبه مالیات قرار گیرد و با این‌که نامه شماره 22441/249/2234/12/149 مورخ 10/11/75 اداره گمرک سهلان عنوان حوزه مالیاتی (برگ ردیف 79 پرونده مالیاتی) نیز گواه ادعای مؤدی در این مورد می‌باشد مع‌الوصف مجریان قرار صادره از طرف هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدیدنظر نیز بر این اساس اقدام به صدور رأی نموده‌اند. بنا به مراتب فوق شکایت وارد است و این شعبه رأی مورد واخواهی را از حیث ایراد یاد شده و به لحاظ این‌که متضمن اظهارنظر موجه و مدلل نسبت به اظهارات مؤدی نبوده و مغایر مفاد ماده 248 قانون مالیات‌های مستقیم صادر گردیده نقض و پرونده امر را جهت رسیدگی مجدد به اعتراض مذکور مؤدی به هیأت حل اختلاف مالیاتی دیگری احاله می‌نماید.

 علی‌اکبر نور بخش- صدیقه کاتوزیان- رضا سعیدی امجد