رسانه مالیات: مالیات مقدار پول و یا مالی است که شهروندان یک کشور طبق قانون به دولت خود می پردازند تا در جهت اداره امور کشور ، تأمین کالاها و خدمات عمومی و ضروری ، تضمین امنیت و دفاع همگانی و عمرانی و آبادانی توسط دولت مورد بهره برداری قرار بگیرد. تبیین مصرف مالیات نیز عبارتست از توزیع هزینه های مندرج در بودجه بین افراد بر حسب توانایی پرداخت آنان. این تعریف اجازه می دهد که از سه خصوصیت اصلی مالیات سخن به میان آید. نخست آن که مالیات پیش از هر چیز به توزیع هزینه های دولتی اشاره دارد و این که این مخارج علت برقراری مالیات است ، دوّم این که چون وصول آن ضرورت دارد بنابراین منطقی و درست است و لذا الزامی و اجباری است و سوم این که ، تحمّل این مخارج بستگی به قدرت پرداخت افراد دارد ، بنابراین موضوع عدالت در پرداخت مالیات پیش می آید که با برابری در مقابل آن در تضاد است. همچنین این امر می تواند در نحوه هزینه کرد مالیات هم ، تسرّی پیدا کند به نحوی که توسعه و آبادانی یک منطقه یا یک شهر بستگی به میزان همکاری آحاد آن جامعه در پرداخت مالیات دارد. مالیات در واقع پرداخت هایی است که هویت فردی جامعه به هویت جمعی جامعه ، می پردازد. بر این اساس فرد در جامعه می پذیرد که به ازای حقوق شخصی که از او کم می شود ، ما به ازای اعم از امکانات مادی و معنوی تحت عنوان رفاه ، از جامعه تحویل گیرد. بدیهی است این دریافت مالیات و تحویل خدمات رفاهی را دولت عهده دار است ، زیرا دولت ها نقش ها و وظایفی دارند که یکی از آنها نقش نمایندگی در کنار نقش حاکمیتی است یعنی دولت به عنوان نماینده آحاد جامعه در تولید و تحصیل منابع و توزیع عادلانه آن ، موظف و متعهد است که این مسوولیت را بر اساس عدالت و انصاف انجام دهد. روشن است که مالیات به سبب جایگاهش در افزایش توان انجام وظایف حکومتی و تأثیر مستقیم آن بر زندگی و معیشت عمومی جامعه از حساسیت ویژه ای برخوردار است. مالیات ریشه بسیاری از خدمات اجتماعی در جامعه است. مبارزه با فقر و بی‌عدالتی، توسعه نظام آموزشی و سلامت و ... با مالیات محقق می‌شود. یکی از انواع مالیات ها ، مالیات بر ارزش افزوده می باشد که نرخ مصوب شده برای سال 94، نه درصد است. به ‌طوری‌که از میزان 9 درصد مالیات بر ارزش‌افزوده یک درصد آن به حوزه ‌سلامت و درمان و 3 درصد به شهرداری‌ها اختصاص داده می‌شود که در این خصوص می‌توان نقش سهم مالیاتی را در طرح جامع نظام سلامت که به اجرا درآمده است و هزینه‌های درمان را بسیار پایین آورده است، مشاهده کرد. همچنین میزان 3 درصدی که به شهرداری‌ها داده می‌شود در مصارفی از جمله تجهیز و نوسازی حمل‌ونقل عمومی، ایجاد فضاهای تفریحی، ترمیم خیابان‌ها و معابر شهری و توسعه زیر ساخت های شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد . مالیات مقدار پول و یا مالی است که شهروندان یک کشور طبق قانون به دولت خود می پردازند تا در جهت اداره امور کشور ، تأمین کالاها و خدمات عمومی و ضروری ، تضمین امنیت و دفاع همگانی و عمرانی و آبادانی توسط دولت مورد بهره برداری قرار بگیرد. تبیین مصرف مالیات نیز عبارتست از توزیع هزینه های مندرج در بودجه بین افراد بر حسب توانایی پرداخت آنان. این تعریف اجازه می دهد که از سه خصوصیت اصلی مالیات سخن به میان آید. نخست آن که مالیات پیش از هر چیز به توزیع هزینه های دولتی اشاره دارد و این که این مخارج علت برقراری مالیات است ، دوّم این که چون وصول آن ضرورت دارد بنابراین منطقی و درست است و لذا الزامی و اجباری است و سوم این که ، تحمّل این مخارج بستگی به قدرت پرداخت افراد دارد ، بنابراین موضوع عدالت در پرداخت مالیات پیش می آید که با برابری در مقابل آن در تضاد است. همچنین این امر می تواند در نحوه هزینه کرد مالیات هم ، تسرّی پیدا کند به نحوی که توسعه و آبادانی یک منطقه یا یک شهر بستگی به میزان همکاری آحاد آن جامعه در پرداخت مالیات دارد. مالیات در واقع پرداخت هایی است که هویت فردی جامعه به هویت جمعی جامعه ، می پردازد. بر این اساس فرد در جامعه می پذیرد که به ازای حقوق شخصی که از او کم می شود ، ما به ازای اعم از امکانات مادی و معنوی تحت عنوان رفاه ، از جامعه تحویل گیرد. بدیهی است این دریافت مالیات و تحویل خدمات رفاهی را دولت عهده دار است ، زیرا دولت ها نقش ها و وظایفی دارند که یکی از آنها نقش نمایندگی در کنار نقش حاکمیتی است یعنی دولت به عنوان نماینده آحاد جامعه در تولید و تحصیل منابع و توزیع عادلانه آن ، موظف و متعهد است که این مسوولیت را بر اساس عدالت و انصاف انجام دهد. روشن است که مالیات به سبب جایگاهش در افزایش توان انجام وظایف حکومتی و تأثیر مستقیم آن بر زندگی و معیشت عمومی جامعه از حساسیت ویژه ای برخوردار است. مالیات ریشه بسیاری از خدمات اجتماعی در جامعه است. مبارزه با فقر و بی‌عدالتی، توسعه نظام آموزشی و سلامت و ... با مالیات محقق می‌شود. یکی از انواع مالیات ها ، مالیات بر ارزش افزوده می باشد که نرخ مصوب شده برای سال 94، نه درصد است. به ‌طوری‌که از میزان 9 درصد مالیات بر ارزش‌افزوده یک درصد آن به حوزه ‌سلامت و درمان و 3 درصد به شهرداری‌ها اختصاص داده می‌شود که در این خصوص می‌توان نقش سهم مالیاتی را در طرح جامع نظام سلامت که به اجرا درآمده است و هزینه‌های درمان را بسیار پایین آورده است، مشاهده کرد. همچنین میزان 3 درصدی که به شهرداری‌ها داده می‌شود در مصارفی از جمله تجهیز و نوسازی حمل‌ونقل عمومی، ایجاد فضاهای تفریحی، ترمیم خیابان‌ها و معابر شهری و توسعه زیر ساخت های شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد . حال با توجه به اهمیت پرداخت مالیات می توان نتیجه گیری نمود که عدم پرداخت آن در جامعه منجر به کاهش درآمدهای مالیاتی دولت و اخلال در بودجه بندی شده و مانعی برای دستیابی به اهداف دولت می شود. فساد اقتصادی امنیت اقتصادی مورد نیاز برای گسترش فعالیت های اقتصادی و سرمایه گذاری را دچار اختلال می کند و باعث نارسایی در توزیع عادلانه ثروت ، گردآوری ثروت و انباشت غیر تولیدی، تجمل گرایی و افزایش فاصله طبقاتی شده و عموما به افزایش تنش های سیاسی و اجتماعی منجر خواهد شد. نپرداختن مالیات و فرار مالیاتی به خصوص در مبالغ کلان باعث افزایش بدهی این گروه از مؤدیان گشته و در نهایت مدیریت برنامه های اجتماعی، اقتصادی و ... کشور را با مشکل تأمین مالی مواجه می کند و کاهش رفاه اجتماعی را در پی خواهد داشت . در پایان می توان گفت که با گسترش اعتماد ،ترویج روح جمعی ، بهره گیری از شیوه های اخلاقی و با تاسی از فرمایشات مقام معظم رهبری(همدلی و هم زبانی) فرهنگی را در جامعه گسترش می دهیم که افراد جامعه به پرداخت مالیات به عنوان وظیفه دینی و مسؤولیت اجتماعی نگاه می کنند و فرار از آن را معصیت و گناه می شمارند و به عدم پرداخت مالیات به صورت یک امر مذموم و ناپسند می نگرند و سرپیچی از پرداخت مالیات را مترادف با خیانت ملی و تجاوز به حقوق دیگران می دانند.