نامه شماره 2181-5/30 مورخ 15/07/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع معاون محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 شورای عالی مالیاتی مطرح و اجمال قضیه ابهام در مورد شمول و نحوه اجرای حکم تبصره 4 ماده 111 قانون مذکور نسبت به قراردادهایی است که پیشنهاد آنها در فاصله بین تاریخ تصویب و اجرای قانون موصوف تسلیم گردیده است.

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی با ملاحظه مقررّات مربوط و پس از بحث و مشاوره و تبادل نظر در اطراف و جوانب موضوع به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید:

رأی اکثریت

چون حکم تبصره 3 ماده 111 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 03/12/66 پیمان‌هایی را که پیشنهاد آنها قبل از تصویب این قانون تسلیم گردیده تابع احکام مالیاتی زمان پیشنهاد نموده است، لذا حکم معافیت مالیاتی تبصره 4 ماده مذکور در مورد قراردادهای منعقده‌ای که پیشنهاد آنها از تاریخ تصویب قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 03/12/66 به بعد تسلیم گردیده است جاری خواهد بود.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمدتقی قزلباش- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- محمدعلی سعیدزاده

نظر اقلیت

چون حسب مفاد ماده 173 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 03/12/66 مجلس شورای اسلامی که مجریان قانون را مطلقاً مکلف به اجرای آن از ابتدای سال 68 نموده است، نظارت ماده 111 قانون مذکور به قراردادهایی است که پیشنهاد آنها از 01/01/68 به بعد تسلیم شده باشد، مضافاً این‌که مطابق تبصره ذیل ماده 99 همان قانون قراردادهایی که پیشنهاد آنها قبل از 01/01/68 تسلیم شده باشد، از لحاظ تشخیص درآمد مشمول مالیات و پرداخت چهار درصد مالیات مقطوع کماکان مشمول مقررّات قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1345 می‌گردد، لذا معافیت خرید لوازم و تجهیزات موضوع تبصره 4 ماده 111 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 03/12/66 صرفاً شامل قراردادهایی می‌شود که پیشنهاد انعقاد آنها از 01/01/68 به بعد تسلیم شود.

صرف‌نظر از نحوه استدلال به طریق فوق نظر به معافیت موضوع تبصره 4 ماده 111 از ابتدای سال 1368 می‌دهد.

محمد طاهر- محمود حمیدی- محمد رزاقی

نظر به این‌که مبالغ دریافتی در اجرای ماده 260 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 تحت عنوان هزینه رسیدگی می‌باشد لذا حکم بخشودگی جرایم مالیاتی در مورد آن جاری نبوده و وجوه مذکور می‌بایستی به حساب مالیاتی واحد مربوطه نزد خزانه‌داری کل واریزگردد.

 احمد حسینی - معاون درآمدهای مالیاتی

گزارش شماره 2377/5/30 مورخ 27/09/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع شماره 48316 مورخ 27/09/68 معاونت محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 مجلس شورای اسلامی در هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مطرح است. اجمال موضوع این است با فرمان واجب الاطاعه حضرت امام رضوان ا... تعالی علیه درخصوص معافیت از پرداخت آستان قدس رضوی و مؤسسات وابسته، مالیات سال عملکرد 1366 به شرکت سنگاه که سهام آن با واسطه متعلق به آستان قدس رضوی است می‌تواند از معافیت استفاده نماید یا خیر؟ به نظر دفتر فنی چون این گونه شرکت‌ها نمی‌توانند از جمله موقوفات عام آستان قدس رضوی موضوع بند 7 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم یاد شده باشند. از طرفی سهام آنها با واسطه (نه مستقیم) متعلق به آستان قدس رضوی است. در این صورت درآمد آنها مشمول معافیت نمی‌گردد.

هیأت عمومی با امعان نظر در موضوع و بحث و تبادل نظر کافی به شرح آتی اعلام رأی می‌نماید:

نظر به این‌که قانون معافیت سهام و سهم‌الشرکه آستان قدس رضوی از مالیات بر درآمد مصوب 17/11/55 تا پایان عملکرد سال 67 مجری بوده است و به موجب قانون مزبور صرفاً مؤسساتی که تمام یا قسمتی از سرمایه یا سهام آنها به آستان قدس رضوی است آن قسمت از درآمد مشمول مالیات شرکت که به سهم سرمایه تعلق می‌گیرد یا به عنوان سود سهام به آستان قدس رضوی پرداخت یا تخصیص داده می‌شود از پرداخت 10% مالیات شرکت موضوع بند ت ماده 80 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1345 و اصلاحیه‌های بعدی آن و مالیات سود سهم سرمایه یا سود سهام حسب مورد معاف می‌باشند. در نتیجه شرکت سنگاه که حسب گزارش دفتر فنی مالیاتی تمام یا قسمتی از سرمایه آن مستقیماً به آستان قدس رضوی تعلق ندارد نمی‌تواند در عملکرد 1366 از معافیت مقرر در ماده واحده مذکور استفاده نماید.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- علیرضامتین- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- عباس رضاییان

نامه شماره 3804/5/30-28/10/1368 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع معاونت محترم درآمدهای مالیاتی و در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 در هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مطرح و اجمال قضیه از این قرار است که به نظر دفتر فنی مالیاتی پرونده مالیاتی مؤدیان مالیاتی که اعتراضات خود را نسبت به برگ تشخیص مالیات به مقام محترم وزارت و یا سایر مراجع وزارت متبوع تقدیم نموده و برخی از آنها پس از انقضای مهلت مقرر به حوزه مالیاتی ذی‌ربط واصل شده‌اند به لحاظ آنکه در ماده 239 و تبصره آن نحوه تسلیم اعتراض به طور مطلق و بدون قید محل معینی ذکر شده است به شرط آنکه اعتراض مؤدی به موقع در دفتر وزارتی یا مراجع دیگر وزارت متبوعه یا ممیزکل و یا حوزه مالیاتی ذی‌ربط برحسب مورد ثبت گردد و قابل طرح و رسیدگی در هیأت حل اختلاف مالیاتی می‌باشد.

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی پس از شور و تبادل نظر به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید:

درست است که در ماده 239 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 به مرجع تسلیم اعتراض به برگ تشخیص تصریح نشده است لکن از این عدم تصریح چنین استنباط نمی‌شود که مؤدی مجاز به تسلیم اعتراض خود به برگ تشخیص مالیات که از حوزه مالیاتی معین و مشخص و نشانی معلوم صادر و ابلاغ می‌شود به مرجعی غیر از حوزه مالیاتی مذکور از جمله دفتر وزارتی یا مراجع دیگر وزارت متبوع باشد. زیرا اگر به دلیل عدم تصریح محل معین استنباط چنین اختیاری برای مؤدی بشود آنگاه حصر محل یا مرجع به دفتر وزارتی و یا مراجع دیگر وزارت متبوع مغایر این استنباط شده و به لحاظ رعایت عدم مغایرت لازم می‌آید علاوه بر این‌که اعتراض مؤدی را که در موعد مقرر به دفتر وزارتی یا مراجع دیگر وزارت اعلام شده است قابل قبول در آن است بلکه اعتراض مؤدی به برگ تشخیص را اگر چه به سایر مراجع هم اعلام شده باشد قابل پذیرش و ترتیب اثر تلقی نمود که بنا به دلیل مشروحه زیر چنین استنباطی موجه و موافق قانون مالیات‌های مستقیم نمی‌باشد.

1- به موجب قسمت اخیر ماده 239 اگر مؤدی ظرف 30 روز کتباً اعتراض ننماید و یا در مهلت مقرر در ماده مذکور به ممیز کل مراجعه نکند درآمد تعیین شده در برگ تشخیص مالیات قطعی است و بلافاصله پس از قطعیت میزان درآمد حکم ماده 241 جاری و برگ مالیات قطعی صادر خواهد شد حال اگر مؤدی اعتراض کتبی خود را در موعد مقرر به‌جای آنکه به حوزه مالیاتی اعلام کرده باشد به مرجع دیگری اعلام و حوزه مالیاتی در موعد مقرر از اعتراض مؤدی مطلع نشده باشد فرض قانونی مبنی بر قطعیت میزان درآمد تعیین شده در برگ تشخیص مطرح و در نتیجه منتهای به صدور برگ مالیات قطعی خواهد شد که حیث آثار مترتب بر برگ مالیات قطعی و تبعات قانونی آن از جهت وصول مالیات متعلقه به صرف این‌که بعد از انقضای مهلت اعلام اعتراض کتبی، اعتراض مؤدی از مرجع دیگری به حوزه مالیاتی واصل شد نمی‌توان برگ مالیات قطعی مذکور را کان لم یکن و بلااثر نمود.

2- از سایر مقررّات قانون مالیات‌های مستقیم از جمله مواد مربوط به تسلیم اظهارنامه‌های مالیاتی اشخاص حقیقی و حقوقی به حوزه مالیاتی مربوط و قسمت اخیر ماده 177 و همچنین تبصره 1 ماده 208 قانون مذکور در مورد مشخصات اوراق مالیاتی ابلاغ شده و با عنایت به این‌که برگ تشخیص مالیات صادره شامل نشانی و شماره و سایر مشخصات حوزه مالیاتی و نام و نام‌خانوادگی و مهر و امضاء مأمورین تشخیص مالیات محل مراجعه و مهلت مقرر و تکلیف مؤدی برحسب مورد خواهد بود نیز استنباط نمی‌شود که مؤدی مجاز به اعلام اعتراض کتبی خود به برگ تشخیص مالیات به مرجعی غیر از حوزه مالیاتی مربوط باشد لذا بنا به موارد مذکوره فوق که در مورد جهات و مآخذ قانونی استنباط و صدور رأی شماره 1411/4/30-04/09/68 نیز مصداق دارد طبق رأی مورد اشاره اعتراض کتبی مؤدی به برگ تشخیص مالیاتی در موعد مقرر علی‌القاعده باید به حوزه مالیاتی مربوط اعلام تا قابل طرح و رسیدگی در هیأت حل اختلاف مالیاتی باشد.

لزوماً باید توجه شود که چون ممیز کل مالیاتی و سرممیز مالیاتی و ممیز مالیاتی جزء ارکان هر حوزه مالیاتی می‌باشد و قسمت وصول و ابلاغ و خدمات مالیاتی هم زیر نظر سرممیز مالیاتی برای کلیه حوزه‌های مالیاتی سرممیزی مربوط انجام وظیفه می‌نماید اعتراض کتبی در صورتی که در مهلت مقرر به هر یک از آنها اعلام شده باشد قابل پذیرش و رسیدگی خواهد بود، همچنین در مواردی که اعتراض کتبی به مراجع دیگری اعلام و از طریق آن مراجع در مهلت مقرر به حوزه مالیاتی مربوط واصل شده باشد در هیأت حل اختلاف مالیاتی طرح و مورد رسیدگی قرار گیرد.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- علیرضا متین- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- مجید میرهادی

نامه شماره 3977-5/30 مورخ 02/11/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع مورخ 03/11/68 معاونت محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1366 در شورا مطرح است اجمال قضیه این است که چنانچه کمیسیون تقویم املاک موضوع ماده 64 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1366 درخصوص تعیین ارزش معاملاتی ساختمان‌های نیمه تمام تعیین تکلیف نکرده باشد تشکیل مجدد کمیسیون مزبور به منظور رفع نقص یاد شده قانوناً امکان‌پذیر می‌باشد یا خیر؟

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی با توجه به موضوع مطروحه و امعان نظر به مقررّات مرتبطه به شرح ذیل اعلام رأی می‌نماید:

چون کمیسیون تقویم املاک مکلف است به موجب بند (ج) ماده 64 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 ارزش معاملاتی ساختمان را نیز تعیین نماید، لذا هرگاه کمیسیون مذکور ارزش معاملاتی برخی از انواع ساختمان‌ها را در جلسه متشکله تعیین نکرده باشد تشکیل جلسه مجدد به منظور تعیین ارزش معاملاتی آنها و تکمیل صورت‌جلسه قبلی از لحاظ موارد مذکور منع قانونی ندارد.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- علیرضا متین- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- مجید میرهادی

نامه شماره 3470/5/30-21/10/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع مقام محترم معاونت درآمد مالیاتی به استناد بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 در هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مطرح و موضوع سؤال این است که طبق ماده 85 قانون یاد شده پرداخت‌کنندگان حقوق صرفاً مکلف به کسر معافیت‌های مقرر در فصل سوم قانون می‌باشد حال با توجه به این‌که در قسمت اخیر ماده 137 قانون مالیات‌های مستقیم حق بیمه پرداختی هر شخص حقیقی را از بابت بیمه عمر قابل کسر از درآمد مشمول مالیات می‌داند آیا از این جهت تکلیفی به عهده پرداخت‌کننده حقوق که پرداخت‌کننده حق بیمه هم می‌باشد وجود دارد یا خیر؟

هیأت عمومی شورا با مطالعه موضوع و شور و بررسی لازم به شرح زیر اقدام به صدور رأی می‌نماید:

نظر به این‌که ماده 85 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 ناظر به کسر معافیت‌های مقرر در فصل مالیات بر درآمد حقوق توسط کارفرما و احتساب و پرداخت مالیات متعلقه می‌باشد، لذا کسر وجوه پرداختی حقوق‌بگیر به مؤسسات بیمه ایرانی بابت بیمه عمر خود از درآمد مشمول مالیات حقوق وی توسط کارفرما وجاهت قانونی ندارد و حقوق‌بگیر می‌تواند از حکم ماده 137 استفاده و با رعایت مقررّات مربوطه نسبت به استرداد مالیاتی اضافی پرداخت شده اقدام نماید.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- محمد رزاقی- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- مجید میرهادی- علی‌اصغر محمدی

گزارش شماره 3086-5/30 مورخ 25/09/1368 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع شماره 48022-26/09/1368 معاونت محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند 1366 مجلس شورای اسلامی در هیأت عمومی شورا مطرح است. اجمال موضوع این است که درخصوص خاتمه اعیانی مذکور در ماده 71 قانون یاد شده دو نظر ابراز می‌گردد. یکی این‌که منظور از خاتمه آن قسمت از اعیانی است که در تاریخ تصویب قانون دارای حداقل بنای لازم جهت تنظیم سند رسمی بوده (مرحله عدم خلاف) و دیگر این‌که منظور خاتمه کل بنا است به طوری که قابل سکونت و بهره‌برداری بوده باشد.

هیأت عمومی با شور و بررسی کافی پیرامون موضوع به شرح آتی اعلام رأی می‌نماید:

از کلمه «خاتمه» مذکور در ماده 71 استنباط حصر قابلیت بهره‌برداری اعیانی احداثی در تاریخ تصویب قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 03/12/66 نمی‌شود و نظر اول دفتر فنی مالیاتی مبنی بر وجود حداقل بنای لازم جهت تنظیم سند رسمی مورد تأیید است.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- علیرضا متین- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- مجید میرهادی

نظر به این‌که درخصوص نقل و انتقال قطعی املاک با مغازه یا محل کسب خالی موضوع ماده 62 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 راجع به عبارت مغازه یا محل کسب خالی مذکور در ماده یاد شده و همچنین نحوه محاسبه مالیات نقل و انتقال حق واگذاری محل از طرف مالک موضوع ماده 73 قانون مذکور ابهاماتی از سوی واحدهای مالیاتی مطرح گردیده لذا به منظور ایجاد رویۀ واحد مراتب زیر جهت اجرا ابلاغ می‌گردد.

الف- در مورد ماده 62:

راجع به انتقالات املاک دارای مغازه یا محل کسب در حالتی که با انتقال عین ملک مغازه یا محل کسب نیز با تمامی حقوق متصوره و بی‌آنکه برای خود انتقال دهنده و یا اشخاص ثالث من‌جمله مستأجر حقوقی از قبیل حق کسب و پیشه باقی‌مانده باشد، قطع نظر از این‌که تا تاریخ انتقال قطعی و تحویل به مالک بعدی در مغازه یا محل کسب مزبور فعالیت شغلی انجام شده یا نشده باشد علاوه بر مالیات نقل و انتقال قطعی املاک که حسب مورد طبق مواد 19 و 60 محاسبه و وصول خواهد شد، همچنین در صورت گزارش ممیز مالیاتی و تأیید سرممیز مالیاتی مورد مشمول مالیات مقرر در ماده 62 نیز خواهد بود. بدیهی است در صورتی که مالکین بعدی نیز املاک مذکور را در حالت خالی بودن مغازه یا محل کسب مزبور و یا به شرح فوق انتقال قطعی بدهند بازهم به همان ترتیب مذکور مورد مشمول مالیاتی ماده 62 بوده و ارزش اضافی که در معامله قطعی منظور و مأخذ محاسبه مالیات ماده موصوف واقع شده است در معامله جدید قابل کسر نبوده و در هر حال هر انتقال قطعی املاک دارای مغازه یا محل کسب خالی مستقلاً در صورت گزارش ممیز مالیاتی و تأیید سرممیز مالیاتی مشمول مالیات ماده 62 می‌باشد.

ب- در مورد حق واگذاری محل موضوع ماده 73:

1- در مواردی که شخص ابتدا صاحب حق واگذاری مغازه یا محل کسبی شده باشد و بعداً ملک را نیز از مالک خریداری نماید یا به هر حال به طریق دیگری مالک آن نیز بشود و سپس مغازه یا محل کسب مذکور را برای اولین بار با دریافت حق واگذاری محل به شخص دیگری به اجاره واگذار کند، از نظر نحوه تشخیص درآمد مالیاتی حق واگذاری محل با توجه به ماده 73 دو حالت ایجاد می‌شود:

حالت اول- در صورتی که تاریخ تملک ملک قبل از سال 68 باشد مورد مشمول مالیات قسمت اخیر متن ماده 73 خواهد بود.

حالت دوم- هرگاه تاریخ تملک ملک از اول سال 68 به بعد باشد مورد مشمول حکم متن ماده 73 (فرمول مربوطه) می‌باشد.

لکن باید توجه شود اگر با اجرای فرمول مذکور مالیاتی به معامله تعلق نگیرد یا مالیات متعلقه کمتر از مالیات برطبق نرخ‌های مقرر در ماده 62 قانون باشد مالیات مقطوعاً به نرخ‌های مقرر در ماده 62 وصول خواهد شد.

2- در مواردی که مالک بابت تخلیه ملک خود وجهی به عنوان حق واگذاری محل به مستأجر پرداخت و از مستأجر بعدی مبلغ بیش‌تری بابت حق واگذاری محل دریافت کند (اعم از این‌که تاریخ تملک قبل یا بعد از اجرای قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 باشد) طبق مقررّات تبصره 1 ماده 73 یاد شده درآمد مشمول مالیات مالک عبارت خواهد بود از اضافه دریافتی او نسبت به آنچه که قبلاً پرداخت نموده است.

 احمد حسینی- معاون درآمدهای مالیاتی

چون ترتیب اجرای حکم قسمت اخیر بند 3 ماده 244 قانون مالیات‌های مستقیم از جهت عضویت نماینده شورای مرکزی اصناف یا اطاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی مأمور رسیدگی به پرونده‌های مالیاتی مربوط همواره مورد سؤال و به طور کلی هم از نظر مراجع فوق‌الذکر و هم برای حوزه‌های مالیاتی جای ایراد و ابهام بوده است، لذا به منظور رفع این معضل جلسه‌ای با حضور رییس و برخی اعضای شورای عالی مالیاتی و نمایندگان اطاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و شورای مرکز اصناف برگزار و پس از شور و بررسی و تبادل نظر موضوع با اتفاق آراء منجر به اخذ نتایجی به شرح زیر گردید:

الف- در مورد شرکت‌ها و سایر اشخاص حقوقی نماینده اطاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در هیأت حل اختلاف مالیاتی عضویت خواهد داشت.

ب- در مورد مشمولین ماده 59 قانون مالیات‌های مصوب اسفندماه 1345 و ماده 96 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366، عضو مربوط نماینده اطاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران خواهد بود.

به استثنای بازرگانان کارت‌دار در سنواتی که از کارت بازرگانی استفاده نکرده‌اند که در این مورد نماینده شورای مرکز اصناف در هیأت حل اختلاف مالیاتی شرکت خواهد نمود.

ج- در مورد مؤدیانی که طبق مقررّات بند 3 ماده 244 یاد شده نماینده خاص تعیین شده است، همان اشخاص و برای انواع درآمدهای دیگر باید نماینده اطاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در هیأت عضویت داشته باشد.

د- در مورد سایر مؤدیان مالیاتی مشمول قانون نظام صنفی نماینده شواری مرکزی اصناف در هیأت حل اختلاف مالیاتی شرکت خواهد نمود.

مقتضی است با توجه به نوع پرونده‌های مالیاتی قابل طرح در هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی برنامه کار هیأت‌های مستقر در آن اداره و ترکیب اعضای آنها را به نحوی تنظیم نماید که هر یک از پرونده‌ها در هیأت ذی‌صلاح مرتبط با نوع خود به ترتیب مقرر مذکور مورد طرح و رسیدگی قرار گیرد.

احمد حسینی - معاون درآمدهای مالیاتی

گزارش شماره 3544/5/30-07/10/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع معاونت محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 در هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مطرح است موضوع مورد استعلام اجمالاً چگونگی انطباق بند 11 ماده 91 قانون مذکور با وجوهی که توسط شرکت ملی نفت ایران بابت تأمین مسکن کارکنان شاغل در بعضی از شهرستان‌ها که با کمبود یا فقدان خانه‌های سازمانی مواجه می‌باشند به طور نقد پرداخت می‌گردد.

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی پس از شور و تبادل نظر در این باره به شرح زیر اعلام نظر می‌نماید:

رأی اکثریت

با عنایت به اطلاق و عموم عبارت «مزایای غیرنقدی» مندرج در قسمت اخیر بند 11 ماده 91 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 مجلس چنانچه وجوه نقد مورد بحث به تجویز قانون و آیین‌نامه مربوط به مأموران کشوری پرداخت شود مورد از مصادیق قسمت اخیر بند 11 ماده یاد شده می‌باشد.

محمد طاهر- محمدتقی نژادعمران[1]- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- عباس رضاییان

نظر اقلیت

مستنبط از مفاد بند 11 ماده 91 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 این است که قسمت اخیر بند مزبور ارتباطی به حکم موضوع صدر آن (که) به صورت جداگانه شرایط برخورداری از معافیت خانه‌های سازمانی را بیان داشته است، ندارد بلکه منظور از وجوه نقدی پرداختی مذکور در بند 11 یاد شده بابت مزایای غیرنقدی به استثنای مسکن می‌باشد لذا وجوه نقدی که به عنوان حق مسکن و یا به عناوین دیگری به لحاظ عدم استفاده از مسکن توسط مأموران کشوری دریافت می‌گردد برابر مقررّات مشمول مالیات حقوق خواهد بود.

محمدتقی نژادعمران- محمد رزاقی- علی‌اکبر سمیعی

[1]- نام آقای محمدتقی نژادعمران در متنی که در اختیار مؤلف می‌باشد، تواماً ذیل آرای اکثریت و اقلیت درج شده است.

نامه شماره 16922-3417 مورخ 17/10/68 وزارت نفت عنوان جناب آقای دکتر نوربخش وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی که اجمالاً مبنی بر مبانیت رأی شماره 3473-4/30 مورخ 03/03/68 شورای عالی مالیاتی با مفاد و مدلول حکم کلی مندرج در بند 11 ماده 91 قانون مالیات‌های مستقیم و تقاضای صدور دستور از طرف وزیر امور اقتصادی و دارایی مطالعه مجدد موضوع است حسب ارجاع مورخ 07/11/68 جناب آقای وهاجی معاون کل محترم وزارت متبوع و در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 در شورای عالی مالیاتی مطرح است.

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی با ملاحظه نامه یاد شده و پس از بحث و بررسی و مشاوره به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید:

نظر به تبصره یک ماده یک آیین‌نامه مربوط به شرایط و طرز استفاده از خانه‌های سازمانی مصوب 19/10/63 هیأت محترم وزیران که ناظر به مورد بوده و جزء آیین‌نامه یاد شده می‌باشد استنتاج از نظریه شماره 3473/4/30 – 30/03/68 این شورا صحیح نبوده و استفاده شرکت ملی نفت ایران و سایر شرکت‌های تابعه وزارت نفت به لحاظ رأی یاد شده از معافیت مورد بحث مستثنی نشده است.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- محمد قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- عباس رضاییان

این‌که در رأی قبلی شورای عالی مالیاتی شرکت‌های دولتی تابع وزارت نفت از لحاظ استفاده از معافیت مقرر (در صورت رعایت مقررّات مربوط) مستثنی نگردیده است مورد تأیید است.

محمد رزاقی

قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی جمهوری اسلامی ایران که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ یازدهم بهمن یک هزار و سیصد و شصت و هشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 11/11/1368 ماده واحده و پنجاه و دو تبصره آن به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 1463- ق مورخ 28/12/1368 مجلس شورای اسلامی واصل شده است، جهت اجرا ابلاغ می‌گردد.

رییس‌جمهور ـ اکبر هاشمی رفسنجانی

قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

ماده واحده – هدف‌های کلی، خط مشی‌ها، هدف‌های کمی، سیاست‌های کلی، اعتبارات و برنامه‌های اجرایی برنامه اول جمهوری اسلامی ایران به شرح مندرج در قسمت‌های (1) و (2) و پیوست شماره (1) این قانون تصویب می‌گردد و دولت مکلف است برنامه مذکور را برای نیل به اهداف مندرج در آن اجرا نماید.

... تبصره 50- اجازه داده می‌شود در طول اجرای این برنامه وزارت امور اقتصادی و دارایی به هنگام وصول مالیات منابع ذیل عوارضی به میزان سه درصد درآمد مشمول مالیات قطعی شده به نفع شهرداری وصول و در اختیار وزرات کشور (سازمان شهرداری‌های کشور) قرار دهد تا براساس دستورالعمل وزارت کشور بین شهرداری‌ها تقسیم گردد.

الف- کلیه منابع مالیات موضوع باب دوم قانون مالیات‌های مستقیم واقع در حوزه شهری به استثنای مالیات بر ارث.

ب- کلیه منابع مالیات موضوع باب سوم قانون به استثنای مالیات بر درآمد کشاورزی و حقوق.

گزارش شماره 3817-5/30 مورخ 24/10/1368 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع مقام معاونت درآمدهای مالیاتی در جلسه مورخ 09/11/68 هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مطرح است. موضوع گزارش اجمالاً عبارت از این است که براساس بند 2 بخش‌نامه شماره 59989-07/09/1367 وزارت کار و امور اجتماعی می‌بایست به کارگرانی که به افتخار بازنشستگی نایل می‌شوند به ازای هرسال خدمت حداکثر معادل حقوق یک ماه به عنوان پاداش سنوات خدمت قبل از بازنشستگی پرداخت شود حال این پرداختی از لحاظ شمول یا عدم شمول معافیت موضوع بند 5 ماده 91 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 از طرف مراجع مختلف مورد سؤالات متعددی قرار گرفته است و به علاوه احتمالا‌ً در استان‌های مختلف کشور از جهت کسر یا عدم کسر مالیات از این وجوه به انحای مختلف عمل می‌شود و النهایه با توجه به مسائل مذکور و به منظور ایجاد وحدت رویه در مراجع ذی‌ربط دفتر یاد شده پیشنهاد ارجاع موضوع به شورای عالی مالیاتی را نموده است.

علی‌هذا هیأت عمومی شورای مزبور پس از شور و بررسی نظر خود را به شرح آتی اعلام می‌دارد:

نظر به این‌که پرداختی موضوع صورت‌جلسه مورخ 19/08/68 شورای عالی کار برابر گزارش دفتر فنی مالیاتی با تحقق بازنشستگی و به مناسبت پایان خدمت به کارگران پرداخت می‌شود علی‌هذا مورد از مصادیق مفهوم پایان خدمت مندرج در بند 5 ماده 91 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 بوده از پرداخت مالیات بر درآمد حقوق معاف است.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- محمد رزاقی- محمدتقی قزلباش- حسن محمدیان- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- مجید میرهادی

نامه شماره 2071-5/30-04/07/68 دفتر فنی مالیاتی حسب ارجاع مورخ 05/07/68 معاونت محترم درآمدهای مالیاتی در اجرای بند 3 ماده 255 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 66 در شورای عالی مالیاتی مطرح است.

قضیه اجمالاً از این قرار است که با توجه به این‌که قسمت اخیر ماده 172 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 66 مجلس شورای اسلامی کلیه قوانین و مقررّات مغایر قانون مذکور را ملغی اعلام کرده است، آیا مقررّات تبصره 6 ماده 9 قانون زمین شهری مصوب 22/06/66 مجلس شورای اسلامی به اعتبار خود باقی است یا نه؟

هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی با ملاحظه مقررّات مربوط و پس از بحث و تبادل نظر به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید:

هر چند تبصره 6 ماده 9 قانون زمین شهری تودیع بهای ملک به عنوان سپرده و ثبت معامله را تحت شرایطی تجویز نموده است و مع‌هذا اجرای مدلول ماده 187 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 66 که از اول سال 1368 به موقع اجرا گذارده شده است با اجرای تبصره مذکور تعارضی ندارد بدین بیان در هر مورد که معامله در دفتر اسناد رسمی ثبت می‌شود دفتر اسناد رسمی مکلف است قبل از ثبت معامله مراتب را به شرح صدر ماده 187 به حوزه مالیاتی محل وقوع ملک اعلام و پس از کسب گواهی انجام معامله اقدام به ثبت سند معامله نماید. لکن چون طبق تبصره 6 ماده 9 یاد شده بهای ملک در صندوق ثبت تودیع می‌شود یا به‌جای ملک، ملک دیگری به عنوان معوض به مالک داده خواهد شد شرط قسمت اخیر تبصره ماده 187 از حیث تضمین معتبر محقق بوده و در این گونه موارد صدور گواهی انجام معامله با عنایت به تضمین مذکور منع قانونی ندارد اما لازم است در گواهی انجام معامله صادره میزان بدهی مالیاتی مؤدی (مالک اصلی) بابت مالیات‌های مذکور در ماده 187 درج و نسخه‌ای از آن را به وزارت مسکن و شهرسازی یا شهرداری برحسب مورد جهت اطلاع و اقدام لازم ارسال نمایند.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- علیرضا متین- محمدتقی قزلباش- محمود حمیدی- علی‌اکبر نوربخش- علی‌اصغر محمدی- محمدعلی سعیدزاده

گزارش شماره 248/5/30-22/07/68 دفتر فنی مالیاتی عنوان معاونت محترم درآمدهای مالیاتی راجع به این‌که آیا معافیت مالیاتی کمک هزینه عائله‌مندی پرداختی به کارکنان دولت موضوع قسمت اخیر جزء (الف) تبصره 42 قانون بودجه سال 64 کل کشور با عنایت به مفاد ماده 173 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 از تاریخ اجرای قانون اخیرالذکر (01/01/68) نفوذ قانونی دارد یا خیر، در اجرای بند 3 ماده 255 همان قانون در هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی مــطرح می‌باشد. هیأت پس از بررسی گزارش مزبور و بحث و مشاوره لازم به شرح ذیل مبادرت به صدور رأی می‌نماید:

 معافیت مالیاتی موضوع قسمت اخیر جزء (الف) تبصره 43 قانون بودجه سال 64 کل کشور با مقررّات قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفندماه 1366 مغایر بوده و کماکان به قوت خود باقی است.

محمدتقی نژادعمران- علی‌اکبر سمیعی- محمد طاهر- محمد رزاقی- محمود حمیدی- علی‌اصغر محمدی- مجید میرهادی- مرادحسین ملکی- اصغر آبادانی